Iedereen komt op het punt in het leven dat men zich gaat af vragen wat de diepere zin van het leven is, In ons centrum proberen we iedereen te helpen die op zoek zijn naar antwoorden op: emotioneel, geestelijk en spiritueel vlak.

inleiding

In ons centrum hebben we ons tot doel gesteld mensen te helpen en te begeleiden met hun emotionele, geestelijke, spirituele bewustwording en groei.
Op het moment zijn zoveel boeken en tijdschriften te krijgen over deze thema dat men door de vele bomen het bos niet meer kan zien.
Men wordt overspoeld door een massa van informatie en kennis die moelijk te verwerken is. Daarom proberen wij de dingen niet op een theoretische manier over te brengen maar door uzelf de dingen te laten ervaren en zien.
Door gebruik te maken van zeer oude en nieuwe vormen van kennis en technieken is het mogelijk op een eenvoudige ervaringen en kennis over te brengen. Met deze technieken helpen we u om de toegang te krijgen tot uw innerlijke emotionele en geestelijke belevingswereld.
We begeleiden en helpen u om uw innerlijke blokkades en problemen bewust te maken en op te lossen. Ook zijn er mogelijkheden voor degene die willen leren, om psychologische kennis, inzichten en ervaringen te verwerven.
De meeste mensen zijn zich niet bewust van hun innerlijke begaafdheden en mogelijkheden die diep verborgen liggen in hun ziel. Tijden deze cursussen zult u een dieper inzicht krijgen over de werking van het menselijke bewustzijn en dienst emotionele geestelijke en spirituele belevingswereld. Wilt u zich verdiepen in de wereld van het spirituele en het paranormale zijn er mogelijkheden om u te helpen op een eenvoudige manier uw in contact te brengen met u gidsen en begeleiders. Ook is het mogelijk om uw te leren in welke vorm van communicatie en taal er is die tussen deze twee wereld wordt gebruikt De eigenlijke basis voor deze kennis ligt in uw zelf. In de kern van u ziel ligt de bron waar u de antwoorden zult vinden.

wij bieden de volgende mogelijkheden aan in ons centrum.

Bronleer / Healings.

Brontherapie.

Cursus chakra droomwerk

Druide en sjamaanse droomwerkgroep

Cursus intuitief teken en schilderen

Therapie werkgroepen

Open-werk-avonden.

Piramide zweethut workshops

                                            De bronleer / healing.

In de bronleer en healing proberen we uw te helpen om het evenwicht terug te vinden tussen lichaam en geest.Lichamelijke klachten ontstaan vaak door een disharmonie in onze innerlijke belevingswereld.
Veel klachten die mensen hebben een psychologische oorzaak.
Deze innerlijke problemen leiden dan tot een energetisch onbalans in u lichaam en veroorzaken dan allerlei kwalen.
Deze lichamelijke zullen u leven op een onprettige manier beïnvloeden en nieuwe klachten veroorzaken, men komt terecht in een cirkel waar men niet zo gemakkelijk uit komt.

In een voorgesprek zullen eerst gaan kijken wat de problemen zijn.
Aan de hand van u klachten zal ik u behandelen.
Dit kan zijn via het magnetiseren om opgehoopte energetische verontreiniging weg te halen in u aura, daarna worden de energie banen weer in ballans gebracht door een chakra of reiki healing.
Er wordt ook gekeken of u energie niveau goed is en zonodig aangevuld.
Tijdens deze behandeling kan het nodig zijn dat ik u via droomreizen in contact breng met u innerlijke belevingswereld om daar problemen op te lossen. Of uw in verbinding met u eigen gidsen of spirituele genezer die u verder kunnen helpen.

Voorbeeld van een healing droomreis

Ik sta voor de deur en zie op de deur een gezicht. Het is een scheef en verwrongen gezicht. Het ziet er uit als een hoofd van een dier, met horens en een vierkantige open mond. Het is een stierehoofd met een sterke uitstraling.
Ik ben heel hoog boven op een berg en heb het gevoel dat ik me in de wildernis bevind. De berg ziet er uit als in de tijd van de inka`s, het is terrassen-achtig aangelegd.
De deur is zwaar en dik. Ze gaat ook maar heel langzaam open. Achter de deur is er eigenlijk niets. Het gaat er steil naar beneden. Ga ik vanaf hier verder, dan stort ik naar beneden.
Ik blijf bij de deur staan. Ik zie hoe aan de linkerkant een smal pad langs de muur loopt.
Ik moet dit pad langs om verder te kunnen. Het is erg smal. Rechts is er de muur en links de afgrond. Het geeft me een
beangstigend gevoel dat ik daar langs moet, ook al schijnt de zon, toch blijft de angst.
Ik ben bang om naar beneden te vallen. Het is zo diep. Dan zie mijn vrienden naar me toe komen. Het zijn mijn begeleiders van de vorige keer. Het gaat nu wat beter en ben niet meer zo bang. Eerst liep ik krom en verkrampt, tegen de muur aan gedrukt. Nu kan ik rechtop lopen en heb de moed om voor uit te kijken. Het pad lijkt nu niet meer zo smal en is beter begaanbaar.
Mijn vrienden vertellen mij dat ik niet meer zo bang hoef te zijn, maar dat ik deze weg voorzichtig moet begaan. Ik probeer niet zo verkrampt te lopen. Dan verlies ik ook mijn evenwicht niet. Ik voel nu dat ik in mijn leven te bang was om deze weg omhoog te gaan. Ik weet vaak niet wat ik met mijn leven moet doen. Daarom voel ik me zo vertwijfeld.
Ik krijg steeds weer beelden dat er rechts en links naast mij iemand loopt. Wij lopen samen hand in hand en zij leiden mij.
Ik ga stap voor stap verder en heb vertrouwen in diegenen die mij begeleiden. Zij zullen mij wel opvangen als ik mijn
evenwicht verlies. De muur is er nu niet meer. Plotseling hangt de weg vrij in de lucht. Ik ben bang. De weg is heel
smal. Links en rechts word ik bij mijn handen van vast gehouden en gesteund. Ik moet vooruit komen en niet achteruit. Ik ben
bang en vertwijfeld, maar ik ga door, ook al is het griezelig en word ik er duizelig van. Ik ga door, door mijn angst gevoel heen en blijf lopen. Dan verandert de weg weer. Hij gaat nu stijl bergafwaarts. Op het stenen pad liggen scherpe stenen. Ik heb het gevoel dat ik moet balanceren op scherpe punten. Maar de tocht gaat verder, als een zijldanser. Dan loopt de weg weer omhoog en wordt weer een beetje breder.
De scherpe punten zijn nu weg en de bergen zijn nu op gelijke hoogte. Ook in de verte zijn de bergen op gelijke hoogte. Het bergpad loopt nu ook niet meer op en af, maar blijft
horizontaal, ook al loopt het pad rechts en links naast mij stijl naar beneden, toch loop ik verder. De stand van de zon is veranderd. Eerst was ze voor mij, nu ligt ze achter mij.
Ik zie nu mijn eigen schaduw voor mij. De zon verwarmt mijn lichaam. De bergen waar ik me nu in bevind zijn zeer massief en ruw met weinig vegetatie. De zon schijnt niet overal. Er zijn plekken waar de zon fel op schijnt en er zijn donker plaatsen waar hij niet komt. Het is geen mooie omgeving, maar het kon hier wel mooier zijn, dan het er nu uit ziet.
Het lijkt of deze weg door tunnels heen loopt. Maar links blijft de afgrond. We zijn nu niet meer op deze plateaus maar in het midden de bergen. Ik heb het gevoel dat het een lange weg is, mijn vrienden leiden mij door deze bergen. Naar de
vrijheid, wat dat ook mag zijn. Maar ik heb heel veel
vertrouwen in hun en geef me over aan hun leiding. Ik ben al zoveel wegen gegaan, dat het mij niet kan schelen hoelang dat duurt. Ik ben blijven hopen. Maar ik heb mijn doel nog niet bereikt. Het is hier allemaal zo mooi maar ik moet verder. Het doet zo`n pijn in mijn knieën en dat maakt mij verdrietig. Ik ben zo volgzaam en weet niet wat ik zeggen moet tegen mijn vrienden. Ik kan niet meer. Ik wil hier weg. Ik wil hier niet meer lopen. Ik wil niet die pijn altijd voelen in mijn knieën. Ik wil geen pijn meer. Ik wil niet meer onder dwang staan, ik wil vrij zijn om te leven zonder pijn. Vrij zijn om te leren en dat te doen wat ik zelf kies om te doen.
Ik vraag aan mijn vrienden wat ik moet doen.
Nu ben ik op een andere plaats in een andere omgeving.
Naast me is een kampvuur en er zitten een groep
indianen om heen. Ik zit er nu tussen in. Ik ben gewond. Mijn linker knie ligt open. Ik zie een wond en deze hindert mij, in dat wat ik wil doen. Maar ik wil er zo graag bij zijn, wanneer de anderen op hun paarden zitten om er op uit te rijden om te jagen. Dit kan ik nu niet meer.
ik vraag aan de sjamaan of hij mij kan helpen.
Hij zit bij het vuur. De sjamaan is in het wit gekleed en hij heeft een witte hond bij zich. Die komt naar me toe en bijt nu in mijn gewonde knie. Hij bijt en scheurt de zwarte wond uit mijn knie, met zijn tanden. De wond is nu zuiver, maar de knie is ook weg. Ik lig daar nu, verdoofd. Mijn knie is weg. De sjamaan streelt de hond over zijn rug. Hij staat nu op en komt naar mij toe. Ik merk dat ik nu boven mijn lichaam zweef. De sjamaan neemt nu mijn been en gaat nu met zijn handen links en rechts over mijn wond. Hij strijkt van boven naar beneden. Nu houdt hij de handen boven de plek waar mijn knie was en
concentreert zich. Er is nu heel veel licht en energie.
Ik kijk nu van boven op mijn knie en kan zien hoe het botbeen, het gewricht, door deze energie opnieuw ontstaat. Ik voel hoe de sjamaan zich concentreert op mijn kniegewricht.
De hond begint nu ook aan de andere knie te bijten. Daar is ook een zwarte plek maar kleiner. Ik voel dit niet want ik zweef nog buiten mijn lichaam. De hond neemt de zwarte plek eruit. De sjamaan is nog met de andere knie bezig en deze wordt verzorgt. De hond die de zwarte plek weggehaald heeft, likt nu mijn ander wond schoon.
Ik ben niet in orde. Ik geloof dat ik dood ben en zit niet in mijn lichaam. Nu ligt de hond aan mijn rechter been. Hij verwarmt met zijn lichaam mijn been, en het linker been is nu bijna volledig hersteld, maar ziet er zo wit uit. Als nieuw, maar er zit nog geen leven in.
Aan de rechterknie ligt nu de hond. er gebeurt iets. Nu beleeft ook deze knie een transformatie. De wond vulde zich met bot en sluit zich.
De hond legt zijn hoofd nu op de wond. Ik voel hoe heel veel liefde naar en door de knie stroomt.
De sjamaan werkt aan het linkerbeen en de hond aan het rechterbeen. Maar voordat ik weer mijn lichaam in ga, wil eerst met de sjamaan praten. Ik heb de sjamaan gevraagd of ik weer met deze benen kan leren lopen op een goede manier. hij kijkt me aan heel in dringend en streng zegt hij :"ja".
Een gevoel van vertrouwen zegt mij dat alles goed is en ik ga terug in mijn lichaam. De hond ligt nu aan mijn zij, en aan rechterkant zit de sjamaan bij het vuur. Ik sta langzaam op en ga tegenover hem zitten en de hond gaat naast mij zitten. De sjamaan legt mij uit dat ik op de verkeerde manier ben omgegaan met de macht of de kracht van de wet van de sterkste, (de vrije wil). Ik heb mijn eigen gedachten en behoeften verwezenlijkt me daardoor tegen de natuurlijke orde in gesteld, de natuurlijke orde van mijn lichaam, gevoelens en geest. Op het ogenblik wordt er volgzaamheid van mij verlangd.
Ik moet als lerende dit proces aanvaarden en naar de natuurlijke vraag van mijn lichaam luisteren. Dit vraagt nu om rust. Dan zal zich de knie ook opnieuw ontwikkelen, ik heb er vertrouwen dat dit nu ook zal gebeuren.
Ik zie een beeld. Daarbij zit ik op een paard ik moet op de kinderen en de vrouwen passen. De anderen zijn allemaal weg en ik heb de opdracht gekregen om op de vrouwen en de kinderen te passen ze te beschermen. Ik ben geen krijger die aan het front is, geen held, maar blijf achter en dien de zwakkere.
Het is belangrijk dat ik begrijp, dat achter blijven even belangrijk is als voor, aan het front, te zijn.
Ik moet op het natuurlijk evenwicht letten tussen mijn lichaam en mijn geest en niet doordraven in de dingen die ik wil doen en teveel van mijn lichaam eisen. Het is belangrijk dat ik maat weet te houden tussen die dingen.
Het zal voor mij moeilijk zijn en ik voel me hierin helemaal alleen staan. De sjamaan belooft mij bij me te blijven en altijd daar te zijn wanneer ik hem nodig heb.
Ik weet nu dat hij me zal helpen in de situatie met mijn knieën. De witte hond is zijn trouwe begeleider en is nu ook mijn
vriend, een schakel tussen mij en mijn sjamaan. Alles is nu helder en ik begrijp mijn situatie nu. Er is iets merkwaardigs. De sjamaan heeft nu hele heldere blauwe ogen en is heel groot.


Ik sta nu op. Mijn knie is nu heel beweeglijk en niet meer stijf, hij doet ook geen pijn meer.
Er is nu een heel grote lichtbundel boven de sjamaan. Hij lost langzaam op, maar zijn beeld blijft in mijn herinnering en ik kan hem roepen als ik hem nodig heb.
Ik loop nu terug en ga mijnsweegs. Eerst was ik nog in het geel gekleed maar nu ben ik in het wit, zwarte haren. Ik ga terug langs de muur. Het is nu geen probleem meer om langs de muur te gaan, ik kan nu normaal lopen. Het pad is nog smal, maar breed genoeg. De diepe kloof is niet meer zo donker maar helemaal verlicht. Alles is nu dicht begroeid. Ik ga de zon tegemoet. Achter mij voel ik geestelijk duidelijke de aanwezichheid van de sjamaan. De hond loopt voor mij.
Alles om mij heen is licht en helder. Ik ga door de deur en voorheengenoemde kop of symbool is nu niet meer uit steen, maar uit goud. De deur heeft zich veranderd. Eigenaardig. De muur is nu ook niet meer zo kaal maar is begroeid met planten. Het ziet er alles nu heel mooi en natuurlijk uit. De deur ziet er nu heel aantrekkelijk uit en niet meer zo angstaanjagend. Ik ga nu mijn weg langs de plateaus van deze prachtige inka stad. Ook loop ik langs sculpturen, die helemaal overwoekerd zijn door planten. De natuur heeft zich hier haar eorvorm teruggenomen.
Achter mij bevindt zich de krachtige energie van de sjamaan en voor me loopt de hond die me de weg wijst. Ik heb het gevoel dat ik zijn lijn in de handen heb, een onzichtbare verbinding. We gaan lichtvoetig maar tocht krachtig en vastberaden de berg af, door een donkere bos. Het is heel erg donker, maar We verlichten alles om ons heen.
De weg wordt breder. Alles wordt weer helder en plotseling zijn we weer op het strand. Ik loop heel vrolijk door het zand en voel mij heel goed. Ik voel mij dankbaar en heb nu heel veel Hij zal er voor dat ik mijn geestelijke en lichamelijke balans bewaar. Ik bedank hem.
waardering voor de sjamaan. Het een zeer grote witte en sterke helper, die achter mij staat, en ik bedank hem daarvoor.

De brontherapie.


De brontherapie bestaat uit verschillende technieken en mogelijkheden.
Deze technieken hebben allemaal een ding met elkaar gemeen, ze hebben de functie jou te helpen bewust te worden van je gedachten, gevoelens en ervaringen.De tweede eigenschap van deze technieken om je te helpen ervaringen die je mist aan te vullen en nieuwe inzichtenen kennis die je zullen helpen bij je emotionele en spirituele ontwikkeling en groei.
Ik zal je hierin begeleiden en helpen om je innerlijke problemen tegemoet te treden en hieraan te werken.
Tijdens deze processen is het niet alleen belangrijk om problemen op te lossen maar ook om iets te leren over jezelf.
Dit innerlijke bewustwordings- en groeiproces geeft jou de mogelijkheid om krachtiger en zekerder op je eigen bennen te staan. De lessen die je ontvangt zullen jouw een beter inzicht geven in jezelf en zal je leven verrijken.

Om dit doel te bereiken maak ik gebruik van de volgende technieken:

Gesprekstherapie./ Bespiegelingen. (Leren hoe je op een andere manier naar jezelf kunt kijken.)

Regressietherapie. (Een terugblik in de tijd om te kijken of alle levenservaringen van af de geboorte goed verwerkt zijn.)

Reïncarnatie. (Een reis terug in de tijd naar ervaringen uit vorige levens om te kijken of er karmatische processen zijn die nu nog lichamelijke of emotionele blokkades kunnen veroorzaken.)

Creatieve Visualisatie. (Via positieve zelfbeelden veranderingen aanbrengen in je eigen gevoelens en gedachten wereld zodat jezelf vertouwen en eigenwaarde kan groeien.)

Interactief dromen. (Leren communiceren met je eigen gevoelens en gedachten wereld, via droomreizen.)

Chakra droomreizen. (Kijken en werken aan je energetische blokkades en problemen.)

Sjamaanse droomreizen. (Contact leggen met je krachtdieren, gidsen, genezers en spirituele leermeesters.).


Voorbeeld van een verwerkingsdroom.

Ik sta midden op een groot groen veld, zo groot als een voetbalveld.
Aan weerszijden bevinden zich een soort tribunes met witte trappen, maar er is helemaal niemand. Ik ben alleen, het wordt steeds donkerder en het regent.
Het begint steeds harder te regenen en het groene grasveld verandert in een grote modderpoel. nergens zie ik een
lichtpunt, iets waar ik heen kan gaan. Ik loop het stadion uit en volg een pad. Met moeite kom ik over het pad omhoog.
Het pad loopt steeds hoger. dan kom ik uit in een tuin. Het is mijn innerlijke tuin. Nu loop ik op een pad met witte
kiezelsteentjes, het is mooi weer in mijn tuin.
Plotseling zie ik aan de linkerkant een kuil met tralies eroverheen. Als ik dichterbij kom zie ik dat er allemaal kinderen in de kuil gevangen zitten.
Aan hun vieze en gescheurde kleren kan men zien dat ze erg verwaarloosd zijn. Hun donkere, zielige ogen kijken me
hulpeloos aan. Ik neem mijn gouden sleutel en open het
traliewerk. De kinderen springen eruit en zijn vrolijk. Ze omhelzen mij en ik voel me sterk, trots en een goede
beschermer. Samen met de kinderen gooien we de kuil dicht met witte kiezelstenen. We plaatsen in het midden een mooie
fontein met prachtig gekleurde bloemen eromheen. De meeste kinderen dansen blij onder het water van de fontein, maar sommige kleintjes klampen zich aan mij vast en zijn nog bang, ze wachten, net zoals ik op het gevaar. Ik wacht op de dader, de veroorzaker van de pijn en ellende van deze kinderen, maar niemand komt. Ik kan niet meer
wachten. Ik moet deze kinderen beschermen, hoe dan ook.
Ik vind van mezelf dat ik de kinderen op een verkeerde manier bescherm. Ik voel woede, kwaadheid, wraak.
Moet ik op deze manier, met zo'n emoties de confrontatie aangaan met degene die deze kinderen zo behandeld heeft ?
Ik wil hem vinden en ervoor zorgen dat er geen kwaad meer gebeurd. De kracht als vader, als beschermer, wordt steeds sterker. Ik wacht maar niemand komt, dus ga ik. Ik roep de kinderen bij elkaar. Samen lopen we naar een witte piramide, een veilig oord. Vrouwen van middelbare leeftijd, in het wit gekleed, ontfermen zich meteen over de kinderen.
De piramide is gigantisch groot en hoog, hoe hoger je kijkt, hoe feller het witte licht wordt. Het is erg druk in en om de
piramide. Iedereen loopt in het wit gekleed en er komen mensen op me af. ze geven me te eten en te drinken.
De kinderen geven me bloemen en een glimlach. Sommigen geven me een schouderklopje, want iedereen weet wat me te doen staat. Misschien weten zij het nog wel beter dan ik zelf.
Er komen jonge mannen met zwaarden op mij af, ze bieden zich aan om mee te gaan, om te strijden tegen het boze, maar ik bedank ze en zeg dat ik alleen moet gaan.
Een oude grijsaard komt op me af. Ik verwacht dat ik een zwaard of een ander wapen krijg, maar hij geeft me een
felle groene steen, die mij beschermen zal. Ik ga op pad. Buiten staat een fors wit paard.
Iedereen zwaait mij uit en wenst me sterkte. Het paard weet de weg. Onderweg wordt het steeds donkerder en grauwer. Dan zie ik dat zich kinderen verstopt hebben in de struiken. Ze zijn erg bang. Ik help de kinderen op het paard en stuur ze naar de piramide. Als ik door loop wordt het nog donkerder. De bomen zijn grauw en afgestorven.
Ik zie kleine zwarte wezens, die gemeen lachen. Toch ben niet bang. Ik weet dat zij ook maar onderdanen zijn. Ik loop
vastberaden door. Dan zie ik hem, een gigantische vent, zeker drie keer zo groot als ik zelf ben.
Hij slaat een paar kinderen tegen de grond en lacht gemeen, dan draait hij zich om naar mij. Hij kijkt me heel kwaad aan met zijn felrode ogen. Hij is echt kwaad. Ik houd mijn groene steen dicht bij mijn hart. Ik zal niet weglopen, ik ben niet bang.
Ik heb de behoefte om mijn woede te uiten, hem eens flink in elkaar te rammen. Ik probeer naar de steen te luisteren, want die vertelt mij niet kwaad te worden. we staan nu tegenover elkaar. Ik voel me groeien en word groter dan hem. Soms ben ik weer groter. Dan ben ik weer groter. Dan is hij weer groter, ik druk de steen nog harder tegen mijn hart. Dan zakt de reus in elkaar, helemaal verslagen.
Ik kijk naar dat zielige hoopje en wil hem omarmen, maar de afstand lijkt zo ver. Ik vraag me af waarom hij zo hard is. Vergeven!, Dat is moeilijk, hem vergeven, mezelf vergeven. Hij is alleen nog maar een klein oud mannetje die geen liefde en genegenheid heeft gehad, ik sla mijn arm om hem heen en ik heb echt medelijden met hem.
Ik neem hem mee naar de piramide. Als we daar binnenkomen, is het er erg chaotisch. Kinderen rennen angstig in paniek weg. De jonge mannen stormen met getrokken zwaard op het oude mannetje af. Ik houd ze tegen. Ik begrijp dat zij nog steeds alleen de grote boosdoener in hem zien. Toch neemt iedereen mijn gevoel van rust aan. Ik laat de oude man gaan zitten. De vrouwen geven mij te eten en te drinken, dat ik hem aanreik. Het valt mij op dat de vrouwen helemaal niet bang zijn. Ze zijn de rust en wijsheid zelf. Voorzichtig komen nu ook de kinderen iets
dichterbij. Het is er mooi. Ik heb een goed gevoel, een gevoel van vrede en de kracht van liefde.
Ik voel me goed en rein. De oude man is moe, Willem vraagt me of ik de man naar de top van de piramide mag brengen. Ik loop met hem naar boven, maar niet naar de top, niet naar het felle, witte licht. Ik breng hem naar een rustkamer.
De kamer is helemaal verlicht met een purperen kleur. Hier laat ik hem achter, hier wordt hij verzorgd, want hij heeft veel rust en verzorging nodig. Ik heb moeite om terug te keren naar het bewuste leven. Ik zou liever nog even blijven in de piramide, maar ik moet terug. Wat gedaan moest worden, is gedaan. Al met al was het een mooie krachtige ervaring.

Cursussen, werkgroepen en therapieg groepen.

Last modified on Friday 22 May 1998